Delle Donne Consort gaat in haar nieuwe voorstelling Oltreconfine voorbij de grens en dit in samenwerking met componiste en zangeres Vigdis Hansa Elst en live-electronics artiest Maarten Buyl.

De zes muzikanten nodigen elkaar uit om een stap te zetten in de wereld van hun eigen instrument en achtergrond, die op het eerste gezicht heel verschillend lijken. Ze steken gelijktijdig de grens over naar de ander, waarbij al snel duidelijk wordt dat ze in elkaars muzikale taal en identiteit veel van zichzelf terugvinden.

Oltreconfine combineert verschillende muzikale elementen en technieken. Denk aan polyfone structuren die spanning creëren tussen stuwing en stilstand: beweeglijke voortstuwende lijnen die uitmonden in cadensen en rust, momenten waarin de muziek zich ertoe leent veel vrijer te gaan spelen of homofone passages die vragen om stabiliteit. Deze spanning genereert tegelijkertijd nieuwe inspiratie bij de andere muzikanten.

Daarnaast hebben we de stem, die uitnodigt tot intimiteit en kwetsbaarheid. Een stem is iets ‘naakts’, ze verraadt veel over hoe we ons voelen. Een gebroken stem kan ons diep raken, al zouden we haar niet categoriseren als ‘mooi’. Dat leidt het ensemble naar de vraagstelling: kunnen we schoonheid vinden in rauwe en ongepolijste klanken?

Live electronics bieden dan weer zicht op de fysica van klank. Door verschillende klanken te vermengen of te vermenigvuldigen ontstaan er bijklanken, boven- en ondertonen, die op hun beurt weer nieuw materiaal genereren.

Op deze manier zet elke muzikant de ander aan tot spelen en creëren, en komt een voorstelling tot stand waarin verschillende muzikale talen niet langer veraf lijken van de ander en moeiteloos een nieuw geheel vormen. Daarin is elke muzikant gelijkwaardig.

Delle Donne Consort koos werken van Adriaan Willaert en Cypriaan de Rore, gecomponeerd op teksten van Francesco Petrarca, als vertrekpunt voor het polyfone gedeelte. Om het plaatje compleet te maken, bevat de voorstelling ook een gloednieuwe compositie van de hand van Vigdis, die zich ook hier laat inspireren door kwetsbaarheid van klank en de zoektocht naar schoonheid in rauwheid, en die tegelijkertijd een tegengewicht wilt bieden aan het polyfone repertoire, wat betreft gezongen taal, klankkleur en harmonie.

Klanken uit verschillende werelden worden verenigd: historische uitvoeringspraktijk en polyfoon repertoire smelten samen met experimentele technieken en nieuw gecreëerd repertoire. Dit zorgt tegelijkertijd voor confrontatie en symbiose. De verschillende bouwstenen zijn niet langer apart herkenbaar: blokfluiten klinken als stem, live electronics genereren nieuwe harmonieën, de stem gedraagt zich als instrument: het uiteenlopende repertoire verenigt zich tot een ondeelbaar programma in deze één uur durende voorstelling.